Lowie is trots op zijn dochter Guusje. Voor de wijze waarop Guusje in de 7 maanden ziekzijn niet ziek wilde zijn. "Gewoon" dat wilde blijven doen wat kinderen op de leeftijd van Guusje willen doen en daar hoort liggen in een (ziekenhuis)bed niet bij. Maar ik weet zeker dat Guusje enorm trots op haar vader zou zijn. De wijze waarop Lowie zijn evaringen deelt is meer dan bijzonder. Toegankelijk, warm, intens en oprecht. Een verhaal dat iedereen zou moeten horen. Dan weet je dat als iemand in jouw omgeving te maken heeft met moeilijkheden, verlies er maar 1 ding is dat je zeker moet doen: betrokkenheid tonen. En dan kan al heel klein. Een stap waar velen vaak over twijfelen maar die zo simpel is en zoveel meer betekent voor degene die te maken heeft met pijn en verlies. Lowie vertelt er over, deelt zijn ervaringen en je mag hem alles vragen. Een bijzondere avond, met bijzondere mensen.